Машката форма на андрогена алопеција (наследно опаѓање) се појавува кај сите популации. Преваленцата е највисока кај белата раса, стигнувајќи до вредност од 80% кај мажи до 70 години. Фреквенцијата и сериозноста на АГА кај мажи се зголемува со возраста кај сите етнички групи. Иницијални знаци, кои вклучуваат рецесија на фронталната линија и на слепоочната линија обично се развиваат уште во тинејџерските години. Прогресијата до длабока фронтална рецесија и/или опаѓање на вертекс можат исто така да се јават веднаш по пубертет, што се запазува во последно време повеќе како тренд отколку исклучок
АГА има андроген-зависна карактеристика, со улога на ДХТ (дихидротестостерон) во прогресивна минијатуризација на влакнениот фоликул кај предиспонираните мажи. Под дејство на ензимот 5-алфа редуктаза тестостеронот на ниво на скалпот се траснформира во дихидротестостерон, кој се врзува за своите рецептори на клетките од фоликулот на влакното и ја манифестира својата порака. Дихидротестостеронот делува на генетски *поосетливите* фоликули на влакното, што детерминира постепена конверзија на терминалните, цврсти влакна во послаби и на крај во велусни влакна (тенки и непигментирани). Студиите покажуваат дека големината на дермалната папила преку која се храни влакното ја диктира големината на влакното кое се формира, а кај андрогената алопеција некои од клетките на дермалната папила изумираат поради дејството на ДХТ, доаѓа до еден процес на *минијатуризирање* на папилата, како резултат на што и влакното е се потенко.
Се верува дека зголемената густина на андрогени рецептори и/или зголемна активност на ензимот 5-алфа редуктаза тип II се медијатори во изразувањето на засилените андрогени ефекти кај генетски предиспонираните фоликули на влакното. Предиспозицијата за АГА е предоминантно врзана за генетските фактори. Двојните студии покажуваат силна стапка на конкордантност од 80-90% кај монозиготните близнаци. Фамилијарните анализи покажуваат зголемен ризик за појава на АГА кај мажите чиј татко има АГА.
Тековните научни информации ја подржуваат тезата дека АГА има полигенетска природа. Сигнификантни асоцијации беа покажани со различни региони на генот за андрогени рецептори, кој е лоциран на Х-хромозомот, со користење на пристапот на кандидат ген. Неодамна, две независни студии идентификуваа осетлив локус на хромозомот 20р11. Кај повеќето мажи АГА ја афектира фронтотемпоралната зона и вертексот (теме) следејќи ја шемата која кореспондира со Hamilton–Norwood скала. Во некои случаи, мажите развиваат дифузно ослабување на круната на главата со ретенција на фронталната линија, со шема на дистрибуција која наликува на Ludwig типот кој се сретнува кај жени.
